001: Contradictie van traditie

Zondag, 31 oktober. Ik besloot gauw naar het kerkhof te gaan om alle drukte van Allerheiligen te vermijden. Boy, was I wrong. Aan de ingang probeerden enkele marktkramers hun slag te slaan met hun chrysanten. Tot zover de lelijkste, mainstream bloemen die er bestaan. Ik stond daar mooi met één witte roos, haar lievelingsbloem. Maar serieus, wat betekent een chrysant? Wat zegt zo'n plant over je gevoelens? Zulke bloemen zeggen alleen maar "shit, 't is Allerheiligen. 'k ga vlug een boske chrysanten kopen". Misschien volgens sommige mensen traditie, voor mij een regelrechte gevoelloze bedoeling. TENZIJ het de lievelingsbloemen van de persoon in kwestie waren. Oké dan, denk ik... Naast de bloemen stoorde ik me ook wel aan de aanwezigheid en houding van alle mensen. Plots staan ze daar, helemaal uitgedost en maken ze tussen de soep en de patatten een praatje over wie dood is, de graven, het dagelijkse leven en om af te sluiten een bulderlachske, jajaa... Noem het traditie, ik noem het hypocrisie.

Allerheiligen enerzijds, Halloween anderzijds. Een andere traditie die Glenn en ik wél graag vieren. Daarom: feest! Thema: Dead Celebrities! Eerst ging ik als Cleopatra, dan Pocahontas. Maar wegens kostuumgebrek (lees: too slutty of kindermaatjes) verkleedde ik me als Audrey Hepburn, mijn all time favourite icon! We hadden ook nog Sid Vicious, The Black Dahlia, Tigra, Freddie Mercury, James Dean, Bonnie and Clyde,... Zelfs Sinterklaas. Naar wat ik me herinner was het net zoals vorig jaar echt weer bangelijk!

Veel volk, veel vrienden, veel... sfeer! Enkele foto's:

De verhalen die ik achteraf te horen kreeg over sommige mensen zijn ronduit hilarisch en ik kan al niet wachten op de volgende editie. The worst part: the day after. Blikjes, scherven, bekers, flessen, sigarettenpeuken.. Yuk, maar het was het waard. Kinda :)